Olinda

‘O linda situação para uma vila’ (Wat een prachtige plek voor een nederzetting) zou de eerste gezant die hier kwam, Duarte Coelho Pereira, hebben gezegd. Dat was in 1535 en zo is de naam van het stadje ontstaan. De ligging is inderdaad fantastisch: op een heuvel met uitzicht over de kustlijn en het achterland.

Officieel is Olinda op 12 maart 1537 gesticht. Vijf jaar later introduceerden de Portugezen suikkerriet en werden de eerste plantages aangelegd. Olinda groeide snel uit tot een welvarend bestuurlijk en religieus centrum van dit deel van de nieuwe kolonie. De geestelijkheid bouwde kerken, kloosters en scholen. De Hollanders maakten in 1631 een abrupt einde aan deze voorspoedige ontwikkeling. Olinda werd in brand gestoken, geplunderd en dus grotendeels verwoest. Het was aan de verlichte geest van Maurits van Nassau te danken dat niet alle documentatie over de tijd voor de Hollandse invasie zijn vernietigd. Maurits was weliswaar niet de grondlegger van Olinda, maar liet de geschiedenis van de stad wel documenteren. In de tweede helft van de 17^e eeuw bouwden de Portugezen Olinda langzaam weer op. Op 10 november 1710 voelde de bevolking van het stadje zich zo machtig dat ze een poging deed, onder leiding van Bernardo Vieira de Melo, om Pernambuco om te vormen tot een onafhankelijke republiek.

In 1980 werd het stadje aangemerkt als nationaal monument en in 1982 als ecologische stad in Brazilië. Op 14 december van dat jaar werd Olinda door de UNESCO tot cultureel erfgoed verklaard.